Ik heb weer eventjes niets van me laten horen, dit omdat ik het heel druk heb gehad en niet meteen in de buurt van een computer was.
Het weekend was zeer leerrrijk voor me, ik heb eindelijk een deel van Guatemala kunnen zien waarvoor ik ben gekomen. De echte levensomstandigheden die je toch nog steeds met verstomming slaan. Veel mensen denken dat ik hier een soort vakantie beleef, maar eigenlijk is dit gewoon omdat ik nu eerst mijn herhalingslessen van spaans heb en nog niet in het project kan starten. Want Antigua is niet de realiteit van Guatemala, het is de stad dat leeft van de westerlingen. We zijn er wel veel passief met het project bezig, ik ben vorige week het schooltje gaan bezoeken voor een introductie, en het was heel leuk. Ik heb zo zin om er meteen in te vliegen. Maar ja ik moet eerst mijn spaans goed beheersen vooraleer ik de kinderen in toom kan houden.
De fotos van dit weekend zal ik waarschijnlijk donderdag op de link zetten, de andere fotos staan nu op die van Berdien. WE wisselen iedere keer af omdat het zo lang duurt om het op te laden. Dus kan je best de twee sites raadplegen.
Guatemala is een arm land met een rijke grond, wat hier allemaal kan groeien is onvoorstelbaar, maar de mensen hebben de middelen niet om hun land te gebruiken op zulke wijze dat ze er ook een profijt uit kunnen halen. Maar het zijn zo een grote plantrekkers en ze kunnen zoveel meer relativeren dan wij, en dit omdat ze hebben leren omgaan met weinig en ze altijd blij zijn met kleine dingen. Iets waar wij westerlingen uit kunnen leren.
Wie in iets goed wil inversteren ik heb een project bezocht dat watertanks maakt voor gezinnen zodat ze gedurende heel het jaar water kunnen verzamelen om in het droge seizoen te gebruiken. Ik zal hier later nog meer informatie over geven.
Wat ik dit weekend gezien heb is dat het land veeel hoogteversschillen heeft, en dat je hier goede remmen nodig hebt!
Dit land is schitterend omdat het zo divers is!
dinsdag 27 januari 2009
woensdag 21 januari 2009
Wolken
De wolken beginnen hier meer en meer weg te trekken, maar toch is het nog steeds een afwisseling tussen zon en wolken. Wanneer de zon schijnt is het hier heet en wanneer de wolken er weer voor gaan staan is het koud, voor mij toch want ik heb altijd koud.
De spaanse les is leuk en ik ben blij dat ik het kan herhalen want ik was wel veel vergeten. Gisteren hebben we een verjaardag gevierd met een echte pinata. Heel grappig, dit hebben Jessica en ik al een paar keer willen doen, ik heb ooit eentje gemaakt maar een hele mini omdat ik te weinig papier mache had.
Ja als ik geen accenten of juiste leestekens zet is dit gewoon omdat ik dit een qwerty toetsenbord is en ze hier niet altijd dezelfde leesteken gebruikens zoals bij ons.
Dit weekend gaan we met het project een project in het binnenland bezoeken, in het koudste gebied van Guatemala die ze ook wel Alaska noemen. We gaan daar naar een opening van een kinderdagverblijf in een authentiek mayagebied, de dag erna gaan we naar een ander stadje waar ze een heel dorp hebben heropgebouwd nadat de orkaan Stan twee jaar geleden er voorbij is geraast. Daarna gaan ze ons aan het meer van Atitlan afzetten waar we normaal eerst naartoe gingen.
Ik heb altijd zoveel dingen in mijn hoofd dat ik hier wil schrijven, maar eens ik dan begin ben ik alles vergeten.....
Ik denk dat er na het weekend weer nieuwe inspiratie gaat komen. We maken het hier nog altijd goed behalve een paar kwaaltjes, maar voor de rest is het hier nog altijd voor mij een plaatsje zonder zorgen.
Ik heb ook nieuwe foto's gepost.... hopelijk zijn ze nu wel in de juiste volgorde.
De spaanse les is leuk en ik ben blij dat ik het kan herhalen want ik was wel veel vergeten. Gisteren hebben we een verjaardag gevierd met een echte pinata. Heel grappig, dit hebben Jessica en ik al een paar keer willen doen, ik heb ooit eentje gemaakt maar een hele mini omdat ik te weinig papier mache had.
Ja als ik geen accenten of juiste leestekens zet is dit gewoon omdat ik dit een qwerty toetsenbord is en ze hier niet altijd dezelfde leesteken gebruikens zoals bij ons.
Dit weekend gaan we met het project een project in het binnenland bezoeken, in het koudste gebied van Guatemala die ze ook wel Alaska noemen. We gaan daar naar een opening van een kinderdagverblijf in een authentiek mayagebied, de dag erna gaan we naar een ander stadje waar ze een heel dorp hebben heropgebouwd nadat de orkaan Stan twee jaar geleden er voorbij is geraast. Daarna gaan ze ons aan het meer van Atitlan afzetten waar we normaal eerst naartoe gingen.
Ik heb altijd zoveel dingen in mijn hoofd dat ik hier wil schrijven, maar eens ik dan begin ben ik alles vergeten.....
Ik denk dat er na het weekend weer nieuwe inspiratie gaat komen. We maken het hier nog altijd goed behalve een paar kwaaltjes, maar voor de rest is het hier nog altijd voor mij een plaatsje zonder zorgen.
Ik heb ook nieuwe foto's gepost.... hopelijk zijn ze nu wel in de juiste volgorde.
zondag 18 januari 2009
Het leventje in Antigua
We beginnen het hier meer gewoon te worden. Dit wil ook zeggen dat ik me minder toerist voel. Allen heb ik nog problemen met het Qwerty toetsenbord, dus als ik fouten schrijf kan het daar aan liggen.
Het weer is hier afwisselend op dit moment, ze zeggen dat dit normaal is voor de periode van het jaar, het zal binnen een kleine twee weken puffen worden volgens de locals. Omdat de zon nogal veel achter de wolken gaat schuilen moet ik nogal vaak een truitje aan doen, waardoor ik niet echt kleur kan krijgen. Ik ben echt verschrikkelijk wit, veel te wit, en dan schijnt de zon nog niet eens veel op dit moment. Maar ik heb 5maanden om een beetje kleur te krijgen.
Gisteren hebben we eindelijk de bank gevonden waar we met onze Belgische kaart geld kunnen afhalen, eerst stonden we aan een andere bank fille te doen, en toen we binnen waren zagen we dat het eigenlijk de bank was waar alleen Guatemalteken komen, en het was juist uitbetaling van de lonen. We hadden niet door dat wij de einige blanken waren die aan het aanschuiven waren.
Het omrekenen in Quetzales is niet zo moeilijk het is gewoon delen door 10. Maar ik heb nog altijd problemen met in te schatten hoeveel ik nodig heb om een avondje toe te komen.
Gisteren zijn we uitgegaan voor de eerste keer, in groep, en het was eigenlijk wel lachen. Iedereen is hier zo lichamelijk in het dansen, en wanneer je op de dansvloer bent komen ze altijd vragen of ze met je mogen dansen, en iedere keer zeggen we nee en denken we dat ze eigenlijk dom doen door ons dat altijd te komen vragen in plaats van gewoon te komen dansen. Voor wie van schuren houdt tijdens het dansen is dit hier wel het schuurparadijs!
Alles sluit hier om 1u dus dan gebeuren er veel van die 'afterparty's' waar je binnen geraakt als je de juiste mensen kent, en toevallige hebben we een eigenaar van een pub leren kennen ( iemand van New Orleans) die ons mee binnen heeft genomen. Het was zo een patio met grote zuilen en in het midden minikampvuur dat iedereen indrukwekkend vindt, maar als ze die van de scouts zouden zien denk ik dat achterover zouden vallen.
Het machochismo leeft hier allom! en eigenlijk is het wel lachen hoor al dat haantjes gedrag. Gaan ze zo voor het vuur staan met zo een staaf met lintjes die je normaal in brand steekt, maar hier deden ze dit niet maar maakte ze zo een showke zonder dat die lonten waren aangestoken. Haha.
Een filmpje van dit feestje volgt nog als we vinden hoe we dit moeten posten, dan zie je hoe het feesten hier aan toe gaat en dit zullen we 5maanden op zo een manier moeten doen, wordt nog wennen en veel lachen.
We zijn blij dat we al een paar mensen hebben leren kennen, de andere studenten van ons huis en de eigenaar van die pub want zo zijn we altijd in groep als we ergens naartoe gaan. Want het is hier s'nachts wel behoorlijk onveilig.
Ik heb nog altijd geen bonen gegeten, en nu begin ik het zelfs spijtig te vinden dat ik het nog niet heb geproefd. Maar dat zal nog wel komen.
Als ik zo Hollands begin te klinken is dit omdat ik dit taaltje begin over te nemen fdoor mijn medestudenten, ook al wil ik dit niet.
Het weer is hier afwisselend op dit moment, ze zeggen dat dit normaal is voor de periode van het jaar, het zal binnen een kleine twee weken puffen worden volgens de locals. Omdat de zon nogal veel achter de wolken gaat schuilen moet ik nogal vaak een truitje aan doen, waardoor ik niet echt kleur kan krijgen. Ik ben echt verschrikkelijk wit, veel te wit, en dan schijnt de zon nog niet eens veel op dit moment. Maar ik heb 5maanden om een beetje kleur te krijgen.
Gisteren hebben we eindelijk de bank gevonden waar we met onze Belgische kaart geld kunnen afhalen, eerst stonden we aan een andere bank fille te doen, en toen we binnen waren zagen we dat het eigenlijk de bank was waar alleen Guatemalteken komen, en het was juist uitbetaling van de lonen. We hadden niet door dat wij de einige blanken waren die aan het aanschuiven waren.
Het omrekenen in Quetzales is niet zo moeilijk het is gewoon delen door 10. Maar ik heb nog altijd problemen met in te schatten hoeveel ik nodig heb om een avondje toe te komen.
Gisteren zijn we uitgegaan voor de eerste keer, in groep, en het was eigenlijk wel lachen. Iedereen is hier zo lichamelijk in het dansen, en wanneer je op de dansvloer bent komen ze altijd vragen of ze met je mogen dansen, en iedere keer zeggen we nee en denken we dat ze eigenlijk dom doen door ons dat altijd te komen vragen in plaats van gewoon te komen dansen. Voor wie van schuren houdt tijdens het dansen is dit hier wel het schuurparadijs!
Alles sluit hier om 1u dus dan gebeuren er veel van die 'afterparty's' waar je binnen geraakt als je de juiste mensen kent, en toevallige hebben we een eigenaar van een pub leren kennen ( iemand van New Orleans) die ons mee binnen heeft genomen. Het was zo een patio met grote zuilen en in het midden minikampvuur dat iedereen indrukwekkend vindt, maar als ze die van de scouts zouden zien denk ik dat achterover zouden vallen.
Het machochismo leeft hier allom! en eigenlijk is het wel lachen hoor al dat haantjes gedrag. Gaan ze zo voor het vuur staan met zo een staaf met lintjes die je normaal in brand steekt, maar hier deden ze dit niet maar maakte ze zo een showke zonder dat die lonten waren aangestoken. Haha.
Een filmpje van dit feestje volgt nog als we vinden hoe we dit moeten posten, dan zie je hoe het feesten hier aan toe gaat en dit zullen we 5maanden op zo een manier moeten doen, wordt nog wennen en veel lachen.
We zijn blij dat we al een paar mensen hebben leren kennen, de andere studenten van ons huis en de eigenaar van die pub want zo zijn we altijd in groep als we ergens naartoe gaan. Want het is hier s'nachts wel behoorlijk onveilig.
Ik heb nog altijd geen bonen gegeten, en nu begin ik het zelfs spijtig te vinden dat ik het nog niet heb geproefd. Maar dat zal nog wel komen.
Als ik zo Hollands begin te klinken is dit omdat ik dit taaltje begin over te nemen fdoor mijn medestudenten, ook al wil ik dit niet.
donderdag 15 januari 2009
Miseria Iberia maar toch aangekomen
Na een tocht van 2dagen en 37u reizen zijn we eindelijk aangekomen in Antigua. Toen we in Brussel waren, hadden we al drie kwartier vertraging maar we hadden nog hoop toen we in Madrid landen omdat we de vlucht nog gingen halen.
Maar helaaas, toen we aan de gate wilden instappen mochten we er niet op, met als argument dat we niet zonder valies mogen reizen. Na veel gezaag en geklaag bleek dat we er toch niet op mochten en gaven we het op. We kregen hotel,telefoon en eten..... gewoon alle kosten op de kosten van Iberia. Maar dat was een magere troost voor ons komende leed.
We hadden dezelfde lotgenoten, een koppeltje en een oud missionaris. Heel leuke en vriendelijke mensen en zeker de moderne missonaris die 30jaar in Guatemala heeft gewerkt.
Maar om een lang verhaal kort te maken, zijn we via Madrid naar Mexico gevlogen en van Mexico naar Guatemala City, om dan bij aankomst te zien dat we geeeeeen valiezen hebben. !Que lastima!
Om 1u deze nacht zijn we dan aangekomen bij ons gastgezin.
Heel warme en leuke mensen, nog jonge ouders met drie kleine schattige kinderen. Ik woon dus in een piepkleinhuisje met een winkeltje aan waar ze Tortilla's chips en cola verkopen.
Mijn eerste wandeling door Antigua was meteen een zoektocht naar een korte broek en sleffers. Op de lokale markt kon ik vaak mijn ogen niet geloven. Je kan hier op de markt aan een kraampje zelf naar huis bellen met een gewone vaste telefoon. Heeel grappig.
Iedereen fluit en roept ons na waaaarschijnlijk nog omdat we spierwit zijn en er echt wel als de ergste toeristen ooit uitzien. Kunt ge geloven dat ik hier groter ben dan de gemiddelde Guatemalteek?
Na heel wat rondgehang besloten we terug naar ons huis te gaan omdat we moesten gaan eten, maar de weg naar huis vinden is niet zo makkelijk, hier hebben de straten een heel ander systeem dan bij ons...... maaar we zijn net op tijd thuis geraakt.
Geen bonen op het menu, yeah! Maar een lekkere groentenstoofpotje met rijst en als dessert papaya's en mangosap als drankje.
Ik eet en logeer goed, dus nu nog 2 grote valiezen en ik kan eindelijk de zorgen van me afzetten.
Morgenvroeg spaanse les met mijn prive leerkracht, Ole!
Maar helaaas, toen we aan de gate wilden instappen mochten we er niet op, met als argument dat we niet zonder valies mogen reizen. Na veel gezaag en geklaag bleek dat we er toch niet op mochten en gaven we het op. We kregen hotel,telefoon en eten..... gewoon alle kosten op de kosten van Iberia. Maar dat was een magere troost voor ons komende leed.
We hadden dezelfde lotgenoten, een koppeltje en een oud missionaris. Heel leuke en vriendelijke mensen en zeker de moderne missonaris die 30jaar in Guatemala heeft gewerkt.
Maar om een lang verhaal kort te maken, zijn we via Madrid naar Mexico gevlogen en van Mexico naar Guatemala City, om dan bij aankomst te zien dat we geeeeeen valiezen hebben. !Que lastima!
Om 1u deze nacht zijn we dan aangekomen bij ons gastgezin.
Heel warme en leuke mensen, nog jonge ouders met drie kleine schattige kinderen. Ik woon dus in een piepkleinhuisje met een winkeltje aan waar ze Tortilla's chips en cola verkopen.
Mijn eerste wandeling door Antigua was meteen een zoektocht naar een korte broek en sleffers. Op de lokale markt kon ik vaak mijn ogen niet geloven. Je kan hier op de markt aan een kraampje zelf naar huis bellen met een gewone vaste telefoon. Heeel grappig.
Iedereen fluit en roept ons na waaaarschijnlijk nog omdat we spierwit zijn en er echt wel als de ergste toeristen ooit uitzien. Kunt ge geloven dat ik hier groter ben dan de gemiddelde Guatemalteek?
Na heel wat rondgehang besloten we terug naar ons huis te gaan omdat we moesten gaan eten, maar de weg naar huis vinden is niet zo makkelijk, hier hebben de straten een heel ander systeem dan bij ons...... maaar we zijn net op tijd thuis geraakt.
Geen bonen op het menu, yeah! Maar een lekkere groentenstoofpotje met rijst en als dessert papaya's en mangosap als drankje.
Ik eet en logeer goed, dus nu nog 2 grote valiezen en ik kan eindelijk de zorgen van me afzetten.
Morgenvroeg spaanse les met mijn prive leerkracht, Ole!
maandag 5 januari 2009
Het moment van vertrek komt steeds dichterbij, nog een week en ik stap het vliegtuig op. Het vervelende aan deze week is dat ik nog veel te veel te doen heb en veel te veel mensen wil zien zodat het onmogelijk is om dit op een deftige manier te doen. Komt er nog bij dat ik mijn rijbewijs moet halen en dat dit nog meer stress met zich meebrengt.
Het enige echte mooie vooruitzicht op dit moment is dat ik volgende week onder een stralende zon zal zitten...
Voor al wie geïnteresseerd is, ik hou jullie op de hoogte!
Tot blogs!
Het enige echte mooie vooruitzicht op dit moment is dat ik volgende week onder een stralende zon zal zitten...
Voor al wie geïnteresseerd is, ik hou jullie op de hoogte!
Tot blogs!
Abonneren op:
Posts (Atom)
