De realiteit

Er zijn al weer twee weken verstreken en nog steeds blijf ik nieuwe dingen ontdekken en leer ik nog steeds bij. Je leert hier op een andere manier kijken naar het leven, dit omdat de mensen ook op een andere manier leven en anders omgaan met de de dingen des levens.
Ik heb veel bewondering voor de kracht dat in vele mensen schuilt en hoe ze met moeilijkheden omgaan.

Achter ieder kind dat je hier op straat ziet schuilt altijd wel een levensverhaal dat je eventjes door mekaar schudt. Het is leuk om met ze te werken en velen zien er vaak geukkig en schattig en alles wat je maar kan opnoemen wanneer je naar hun mooie snoetjes kijkt. Maar wat ik hier vergeetl is dat velen daadwerkelijk in moeilijke situaties leven. Velen zijn achtergelaten door de vader, waardoor de moeder veel moet werken en de kinderen vaak na school mee naar de markt of het stad moeten om geld te verdienen. SOmmigen hebben zelfs geen ouders meer en leven bij de oma of tantes. Sommigen leven met 8 thuis waarvan elk kind een andere vader heeft. Velen zijn slachtoffers van huiselijk geweld en is school vaak voor hen de enige plaats waar ze zich veilig voelen en zichzelf op de één of ander manier kunnen ontplooien. Maar vaak klappen vele kinderen dicht of gedragen ze zich meer op een delinquente manier omdat ze niet overweg kunnen met hun problemen. Hoe kunnen ze ook, hier is niet de bescherming en begeleiding dat er in het rijke westen is. Projecten zoals Benedicion De Dios en Los Ninos zijn één van die goede mensen dat de kinderen uit die vicieuze cirkel willen halen en ik ben blij dat ik hier met mijn ogen kan zien dat er door deze projecten al veel dingen kunnen veranderen. Het is moelijk om hier grote veranderingen te doen, maar de kleine maken dat we al korter bij de grote veranderingen komen. Het is gewoon een kwestievan blijven volhouden en geloven in de zaak, blijven geloven dat de kinderen vaak de toekosmt zijn.

Kinderen zijn hier ook echt nog kinderen, spelen zoals kinderen horen te spelen, zien er ook als kinderen uit. In het Westen worden kinderen aangemoedigd om zo snel mogelijk volwassen te worden door zich te ontplooien en zich als volwassenen te gedragen. Hier worden kinderen gedwongen om volwassen te worden omdat ze moeten werken en vaak ook voor hun gezin moeten zorgen. Hier is geen tijd voor ontplooiing, hier is alleen tijd voor overleven. Gelukkig zijn er veel ouders dat inzien dat school belangrijk is voor kinderen en ze hierdoor later de kans krijgen om meer zekerheid te krijgen dan ze nu hebben.
Maar nog steeds zijn er veel ouders en kinderen die niet bereikt worden omdat ze vaak school als tijdsverspilling zien omdat het geen geld opbrengt maar alleen maar geld opslorpt.
Je kan ze het ook niet kwalijk nemen wanneer je ziet in welke omstandigheden velen hier leven.

Guatemala opent nog steeds iedere dag mijn ogen en doet me inzien dat we nog veel werk hebben. Maar desondanks de armoede en miserie helpen velen anderen dat nog meer miserie dan hun hebben, en dit is voor mij iets dat me nog hoop geeft omdat mensen nog steeds om elkaar en wat er rond hen gebeurt geven. Hier is meer solidariteit onder de mensen dan in rijke landen.

Nieuw Adres

Casa Bellona,

Lavina Giudice
Calle Coyolar 11
Entre calle de los dos pasos + el fin de 2nda Avenida Sur
La Antigua

Guatemala

Dit is het nieuw adres waar ik wss tot de periode mei zal wonen.
Dus wie me een briefje wil schrijven....

Drukke tijden!

Beste vrienden, het is weer een tijdje geleden, maar dit wil dan gewoon zeggen dat ik het heeeeeel druk heb!!!!!!!

Ik ben voor de tweede week bezig in het schooltje, en ik begin meer en meer mijn draai te vinden. In het begin voelde ik me een beetje nutteloos en overbodig, maar iedere dag ontdek ik steeds meer dingen waar ik me nuttig voor kan maken. De kinderen waren van de eerste dag enthousiast maar ik was meer terughoudend omdat ik eerst de situatie wilde afwachten.
Zoals ik al had uitgelegd in België ben ik hier vooral de assistent van de leerkracht, vorige week stond ik daar nog sceptisch over omdat ik eigenlijkniet meer deed dan papiertjes uitdelen en kalligrafie proberen schrijven. Nu probeer ik de kinderen te helpen die het een beetje moeilijker hebben dan anderen, problemen op verschillende gebieden. Ik heb dit ook met de leerkracht besproken, wat ik eigenlijk heb gestudeerd en hoe ik eigenlijk beter zou kunnen helpen, wat wil zeggen dat ik geen les kan geven. Dit heeft mijn samenwerking met de leerkracht verbeterd, omdat ze weet dat ik geen les kan geven maar wel op vele andere manieren kan helpen. We hebben besproken hoe we de kinderen met aandachts-en emotionele problemen kunnen helpen. Hierdoor voelde ik me beter begrepen en heb ik ook niet meer het gevoel dat ze me maar als een stom hulpje beschouwt dat niet veel kan bijbrengen. Niet dat ze zo denkt, maar ik denk zo.

Vorige vrijdag hebben we een valentijnfeestje gehouden, met heel de school. Valentijn is hier wel populair, maar hier wordt dat niet alleen tussen verliefde koppeltjes gevierd, maar is dit ook een feest voor iedereen die je lief hebt. Heel de week hebben ze rond dit thema gewerkt en rond vriendschap en familie. Vrijdag was dan het hoogtepunt, eerst spelletjes gespeeld en daarna van een reuze fruitsla en ijs genoten. Iedere leerling had fruit meegebracht waardoor we meer dan genoeg hadden. Ik heb echt van deze activiteit genoten omdat we niet in de klas zaten en niet de hele tijd stil en gedisciplineerd moesten zijn, maar eventjes wild en uitgelaten. Dit was ook een mooie gelegenheid om op een andere manier met de kinderen om te gaan.

Vele mensen hebben al de reactie gegeven dat de armoede hier niet zo erg lijkt, maar dit is helemaal niet zo. Overal waar je rond je kijkt buiten Antigua ( zelfs in Antigua) is er armoede. Het schooltje waar we werken ligt midden in een wijk met huizen die uit golfplaten zijn gemaakt.
En meer dan de helft van het Guatemala dat ik heb gezien bestaat uit zulke omstandigheden. Tot nu toe heb ik bewust er niet teveel foto's van gemaakt omdat ik ook niet grof wil overkomen door foto's te trekken van de mensen hun miserie. Ik denk dat het iets is wat je bewust moet zien en meemaken om te weten wat het eigenlijk is om in armoede te leven. Guatemala is een mooi land van natuur, maar op gebied van corruptie en onrechtvaardigheid is het echt wel iets dat je opstandig maakt. Maar voor de mensen hier is dit het lot, de Guatemalteken zijn zeer fatalistisch ingesteld en aanvaarden hun leven zoals het komt. Dit is misschien wel een goede manier van denken, maar aan de andere kant is dit ook heel schrijnend omdat de meeste niet wil opkomen voor dit onrecht en het gewoon aanvaarden. Terwijl er misschien wel veel zaken zouden kunnen veranderen als het volk een stem en recht zou krijgen, want hier geldt het recht van de sterkste en leven om te overleven voor die dat het heel moeilijk hebben.

Dit geldt voor vele landen die met dezelfde problemen kampen, ik wil gewoon zeggen dat we ons gelukkig mogen prijzen dat we in zulk rijk land wonen met een goed systeem, ook al is onze regering een flop, hier is er tenminste een regering dat het volk wilt helpen en naar het volk luistert. Hier is dit omgekeerd, hier doet de regering alsof ze het volk wil helpen maar eigenlijk bestaat de regering hier uit rijke en machthebbenden die eigenlijk alleen maar aan zichzelf denken en niet aan de noden van het volk. Ik kan hier verder blijven prediken, maar ik zal jullie maar sparen. Ik wilde even mijn ongenoegen uiten, want ik maak het hier goed, en zoals de meesten van de foto's kunnen uitmaken lijkt het alsof het hier alleen maar feesten is, maar dit is maar één versie van het verhaal want spijtig genoeg verschiet ik nog iedere dag van omstandigheden waarin mensen hier moeten leven, en vooral waarin kinderen moeten zien te overleven.

Dit weekend ben ik naar de zee geweest, mooi maar veel armer en vuiler dan het binnenland. Vervuiling is hier wel het meeste wat opvalt, overal ligt er afval en lijkt het alsof je om de 100m het plaatselijk stort ziet. Dit is iets waar ik samen met Berdien en Jacob in onze school een project ga rond uitwerken. De kinderen bewust maken wat afval kan veroorzaken en waarom het belangrijk is om afval niet zomaar in het rond en de natuur te smijten. Want als je met de kinderen begint kan je zo stilletjes aan ook de volwassen betrekken en misschien wel de volgende generatie, maar dit is iets dat op lange termijn werkt. We zullen eerst maar beginnen met de kinderen te sensibiliseren over afval.

Maar om verder te gaan over mijn zeeverhaal, ik heb genoten van eventjes te kunnen luieren op het strand. Het was er heet, maar de zee was zo zalig om in te zwemmen en om in af te koelen. In België vliegen er de hele tijd meeuwen boven je hoofd wanneer je aan de zee bent, maar hier zijn het van die reuzepelikanen vogels die je bij ons alleen maar in paradisio ziet! ik heb zelfs walvissen gezien! die waren de hele tijd aan het springen in het water, zo indrukwekkend. Ik heb ook een mangroovetocht gedaan, om 5u 's morgens in een bootje naar de lagunes en de vogels gaan zien. Ik denk zelfs dat ik een zilverreiger heb gezien, maar ik ben niet zeker omdat er veel grote vogels van die grootte waren. Maar ik heb wel eentje op foto dat verdacht op een zilverreiger lijkt. Normaal gingen we ook kaaimannen zien, maar ik denk dat dit maar een fabeltje was om ons zeker voor deze tocht te lokken want ik denk niet dat die zomaar naast je bootje gaan komen zwemmen. We hadden de kans om babyschilpadden in de zee los te laten, maar ik heb dit eventjes overgeslaan omdat ik nogal veel mensen negatieve reacties heb horen geven over dit. Dus wil ik dit eerst eventjes onderzoeken vooraleer ik hier aan mee doe. Want de zee is maar een kleine twee uurtjes rijden van Antigua, dus ik zal zeker wel terug gaan om mij te gaan ontspannen. Ik heb ook wel vieze beestjes gezien, reuze kakkerlakken die mij hebben gedwonden om een nachtje in een hangmat door te brengen. Brrrrrrrrrrrr.
En om het nog een beetje erger te maken, ik heb voor mijn leven gevochten om uit een golf te geraken, ik was er bijna aan. Die golven zijn zo sterk, niet normaal. Terwijl ik voor mijn leven vocht was ik ook aan het proberen om mijn bikinislip op te houden terwijl ik de uitgang van de golf aan het zoeken was, de 5 langste minuten van mijn leven!

Vandaag was het carnaval op school, en ik heb de maskertjes van mijn kinderen ontworpen, ik ben creatief geweest. En ik vind dat ze kunstwerken hebben gemaakt. Daarna hebben we carnaval gevierd het zelfde zoals bij ons, slechte meezingmuziek en veeeeeeel confetti!

De foto's van Valentijn kan je terug vinden op mijn fotosite, die van de zee kan je terug vinden op die van Berdien, we wisselen af omdat het nogal lang duurt om foto's op te laden, dus is het best dat er op de twee fotosites wordt gekeken.

Ik zal niet meer zo lang laten wachten op nieuws, ik heb het heel druk gehad, maar nu dat ik draadloos internet heb zal ik meer van mij laten horen.

Groetjes!

Zin in meer

Ik heb weer eventjes niets van me laten horen, dit omdat ik het heel druk heb gehad en niet meteen in de buurt van een computer was.

Het weekend was zeer leerrrijk voor me, ik heb eindelijk een deel van Guatemala kunnen zien waarvoor ik ben gekomen. De echte levensomstandigheden die je toch nog steeds met verstomming slaan. Veel mensen denken dat ik hier een soort vakantie beleef, maar eigenlijk is dit gewoon omdat ik nu eerst mijn herhalingslessen van spaans heb en nog niet in het project kan starten. Want Antigua is niet de realiteit van Guatemala, het is de stad dat leeft van de westerlingen. We zijn er wel veel passief met het project bezig, ik ben vorige week het schooltje gaan bezoeken voor een introductie, en het was heel leuk. Ik heb zo zin om er meteen in te vliegen. Maar ja ik moet eerst mijn spaans goed beheersen vooraleer ik de kinderen in toom kan houden.
De fotos van dit weekend zal ik waarschijnlijk donderdag op de link zetten, de andere fotos staan nu op die van Berdien. WE wisselen iedere keer af omdat het zo lang duurt om het op te laden. Dus kan je best de twee sites raadplegen.

Guatemala is een arm land met een rijke grond, wat hier allemaal kan groeien is onvoorstelbaar, maar de mensen hebben de middelen niet om hun land te gebruiken op zulke wijze dat ze er ook een profijt uit kunnen halen. Maar het zijn zo een grote plantrekkers en ze kunnen zoveel meer relativeren dan wij, en dit omdat ze hebben leren omgaan met weinig en ze altijd blij zijn met kleine dingen. Iets waar wij westerlingen uit kunnen leren.

Wie in iets goed wil inversteren ik heb een project bezocht dat watertanks maakt voor gezinnen zodat ze gedurende heel het jaar water kunnen verzamelen om in het droge seizoen te gebruiken. Ik zal hier later nog meer informatie over geven.

Wat ik dit weekend gezien heb is dat het land veeel hoogteversschillen heeft, en dat je hier goede remmen nodig hebt!

Dit land is schitterend omdat het zo divers is!

Wolken

De wolken beginnen hier meer en meer weg te trekken, maar toch is het nog steeds een afwisseling tussen zon en wolken. Wanneer de zon schijnt is het hier heet en wanneer de wolken er weer voor gaan staan is het koud, voor mij toch want ik heb altijd koud.
De spaanse les is leuk en ik ben blij dat ik het kan herhalen want ik was wel veel vergeten. Gisteren hebben we een verjaardag gevierd met een echte pinata. Heel grappig, dit hebben Jessica en ik al een paar keer willen doen, ik heb ooit eentje gemaakt maar een hele mini omdat ik te weinig papier mache had.
Ja als ik geen accenten of juiste leestekens zet is dit gewoon omdat ik dit een qwerty toetsenbord is en ze hier niet altijd dezelfde leesteken gebruikens zoals bij ons.

Dit weekend gaan we met het project een project in het binnenland bezoeken, in het koudste gebied van Guatemala die ze ook wel Alaska noemen. We gaan daar naar een opening van een kinderdagverblijf in een authentiek mayagebied, de dag erna gaan we naar een ander stadje waar ze een heel dorp hebben heropgebouwd nadat de orkaan Stan twee jaar geleden er voorbij is geraast. Daarna gaan ze ons aan het meer van Atitlan afzetten waar we normaal eerst naartoe gingen.

Ik heb altijd zoveel dingen in mijn hoofd dat ik hier wil schrijven, maar eens ik dan begin ben ik alles vergeten.....

Ik denk dat er na het weekend weer nieuwe inspiratie gaat komen. We maken het hier nog altijd goed behalve een paar kwaaltjes, maar voor de rest is het hier nog altijd voor mij een plaatsje zonder zorgen.

Ik heb ook nieuwe foto's gepost.... hopelijk zijn ze nu wel in de juiste volgorde.

Het leventje in Antigua

We beginnen het hier meer gewoon te worden. Dit wil ook zeggen dat ik me minder toerist voel. Allen heb ik nog problemen met het Qwerty toetsenbord, dus als ik fouten schrijf kan het daar aan liggen.

Het weer is hier afwisselend op dit moment, ze zeggen dat dit normaal is voor de periode van het jaar, het zal binnen een kleine twee weken puffen worden volgens de locals. Omdat de zon nogal veel achter de wolken gaat schuilen moet ik nogal vaak een truitje aan doen, waardoor ik niet echt kleur kan krijgen. Ik ben echt verschrikkelijk wit, veel te wit, en dan schijnt de zon nog niet eens veel op dit moment. Maar ik heb 5maanden om een beetje kleur te krijgen.

Gisteren hebben we eindelijk de bank gevonden waar we met onze Belgische kaart geld kunnen afhalen, eerst stonden we aan een andere bank fille te doen, en toen we binnen waren zagen we dat het eigenlijk de bank was waar alleen Guatemalteken komen, en het was juist uitbetaling van de lonen. We hadden niet door dat wij de einige blanken waren die aan het aanschuiven waren.

Het omrekenen in Quetzales is niet zo moeilijk het is gewoon delen door 10. Maar ik heb nog altijd problemen met in te schatten hoeveel ik nodig heb om een avondje toe te komen.

Gisteren zijn we uitgegaan voor de eerste keer, in groep, en het was eigenlijk wel lachen. Iedereen is hier zo lichamelijk in het dansen, en wanneer je op de dansvloer bent komen ze altijd vragen of ze met je mogen dansen, en iedere keer zeggen we nee en denken we dat ze eigenlijk dom doen door ons dat altijd te komen vragen in plaats van gewoon te komen dansen. Voor wie van schuren houdt tijdens het dansen is dit hier wel het schuurparadijs!

Alles sluit hier om 1u dus dan gebeuren er veel van die 'afterparty's' waar je binnen geraakt als je de juiste mensen kent, en toevallige hebben we een eigenaar van een pub leren kennen ( iemand van New Orleans) die ons mee binnen heeft genomen. Het was zo een patio met grote zuilen en in het midden minikampvuur dat iedereen indrukwekkend vindt, maar als ze die van de scouts zouden zien denk ik dat achterover zouden vallen.
Het machochismo leeft hier allom! en eigenlijk is het wel lachen hoor al dat haantjes gedrag. Gaan ze zo voor het vuur staan met zo een staaf met lintjes die je normaal in brand steekt, maar hier deden ze dit niet maar maakte ze zo een showke zonder dat die lonten waren aangestoken. Haha.

Een filmpje van dit feestje volgt nog als we vinden hoe we dit moeten posten, dan zie je hoe het feesten hier aan toe gaat en dit zullen we 5maanden op zo een manier moeten doen, wordt nog wennen en veel lachen.

We zijn blij dat we al een paar mensen hebben leren kennen, de andere studenten van ons huis en de eigenaar van die pub want zo zijn we altijd in groep als we ergens naartoe gaan. Want het is hier s'nachts wel behoorlijk onveilig.

Ik heb nog altijd geen bonen gegeten, en nu begin ik het zelfs spijtig te vinden dat ik het nog niet heb geproefd. Maar dat zal nog wel komen.

Als ik zo Hollands begin te klinken is dit omdat ik dit taaltje begin over te nemen fdoor mijn medestudenten, ook al wil ik dit niet.

Wie mij een briefje wil sturen

Famillia Alvarez
Lavina Giudice
7a.Calle Oriente #19
Antigua Guatemala
Sacatepequez